در حالیکه جهان درگیر زمین‌لرزه بود، «بشقاب‌پرنده‌ها» به آسمان آمریکا نفوذ، و مدتی توجه همگان را به خود جلب کردند. جو بایدن، رئیس‌ جمهوری ایالات متحده، که دولت او درگیر این وضعیت جنجالی بود، پدیده بشقاب‌پرنده‌ها را نه رد کرد و نه تایید. پس از گذشت بیش از یک هفته از زمان سرنگونی بالن چینی که به ادعای واشنگتن برای اهداف جاسوسی به کار گرفته شده بود، و در بحبوحه تشدید تنش در روابط آمریکا و چین، سه شیء پرنده ناشناس دیگر نیز بر فراز آمریکا سرنگون شدند.

یک روز پس از بیانیه ژنرال گلن وان‌هرک، رئیس فرماندهی دفاع هوافضای آمریکای شمالی و فرماندهی شمال ایالات متحده، که ورود این اشیا از فضا را منتفی نمی‌داند و بحث و بررسی در این زمینه همچنان ادامه دارد، کارین ژان‌پیر، سخنگوی کاخ سفید به پرسشی در این باره به طعنه پاسخ داد. او گفت: «می‌خواهم تاکید کنم که ما اینجا به نمایندگی از کاخ سفید صحبت می‌کنیم. می‌دانم که نگرانی‌ها و پرسش‌های بسیاری وجود دارد، اما هیچ نشانه‌ای از بیگانگان یا فعالیت فرازمینی در رویدادهای اخیر وجود ندارد.»

البته همه می‌دانیم که جاسوس هرگز لباس خاص و متمایزی نمی‌پوشد که واقعیت ماموریت او را نمایان کند، بلکه جاسوسی همیشه در لباس مبدل صورت می‌گیرد. با توجه به پیشرفت‌های عظیم فناوری عصر کنونی ارتباطات، بدون شک ترفندهای جاسوسی نیز تکامل یافته و همگام شده است. امروز جاسوسی با استفاده از هواپیماهای آواکس، پهپادها، ماهواره‌های چندکاره که در ارتفاعات و مدارهای مختلف دور زمین می‌چرخند، هواپیماهای رادارگریز و زیردریایی‌های بی‌صدا در کف دریاها انجام می‌شود. حتی در مواردی، بشر برای جاسوسی به رام کردن حیوانات متوسل شده است که از جمله می‌توان به استفاده از دلفین‌های اهلی و نصب دستگاه شنود بر حیوانات و اشیای دیگر اشاره کرد. افزون بر این، همه‌گیری کرونا نیز در برخی از ابعاد خود نشان داد که مطالعاتی برای توسعه نقش حشرات در حال انجام است. روسیه نیز در آغاز حمله به اوکراین ادعا کرد که واشنگتن و کی‌یف به منظور دستیابی به برخی اهداف، مخفیانه روی توسعه انواع پشه‌ها کار می‌کنند.

بنابراین، در برابر هر کشف و اختراعی که پرده از ماموریت جاسوس برمی‌دارد، جهان جاسوسی روش جدیدی ابداع می‌کند که با شرایط تازه متناسب باشد. هر تکاملی، اقدام متقابلی نیز برای محدود کردن قابلیت و ظرفیت خود دارد. در عین حال، هنگامی که سرعت اکتشافات متقابل افزایش می‌یابد، برای دستیابی به اهداف موردنظر، احتمال بازگشت به روش‌های ساده سنتی نیز وجود دارد.

به همین ترتیب، وجود ماهواره‌های پیشرفته بسیاری که شمار آن‌ها به ده‌ها هزار می‌رسد (فقط شرکت ایلان ماسک بیش از ۱۲ هزار ماهواره دارد)، نتوانست مانع بازگشت چین به استفاده از روش‌های سنتی قرن نوزدهم برای به‌کارگیری بالن‌هایی شود که ژاپن در جنگ جهانی دوم استفاده کرد. در نتیجه، عذرخواهی چینی‌ها و بیانیه پکن مبنی بر اینکه بالن‌ها ماموریت غیرنظامی داشتند، کارگر نیفتاد. البته دلیل استفاده از بالن این است که ماهواره‌ها نمی‌توانند مدت طولانی روی یک هدف مشخص ثابت بمانند.

پیش‌بینی می‌شد که دیدارها، گفت‌وگوها و توافقاتی بین آمریکایی‌ها و چینی‌ها، به ویژه در دیدار بایدن با شی جین پینگ، رئیس‌ جمهوری چین، در جزیره بالی در حاشیه اجلاس گروه ۲۰ انجام شود، اما تحول اخیر، سفری را که قرار بود به منظور بهبود روابط دوجانبه، مدیریت رقابت بین دو کشور و کاهش تنش‌ها در منطقه هند و اقیانوسیه انجام شود، لغو کرد. در عوض، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، حدود یک ساعت در مونیخ با وانگ‌یی، همتای چینی خود، دیدار کرد و دو طرف در باره روابط دوجانبه صحبت کردند. 

به گفته ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، بلینکن به همتای چینی‌اش گفت که حادثه بالن‌ها «هرگز نباید تکرار  شود» و هشدار داد که اگر مشخص شود که چین از روسیه در جنگ در اوکراین «حمایت مادی» کرده است یا در دور زدن تحریم‌های غرب به مسکو کمک می‌کند، پکن با واکنش سختی مواجه خواهد شد.

همچنین، به دنبال دیدار وانگ‌یی با همتای آمریکایی‌اش، خبرگزاری شین‌هوا گزارش داد که وانگ‌یی به بلینکن گفت به دلیل نحوه برخورد واشنگتن با حادثه بالن‌ها، روابط بین دو کشور آسیب دیده است.

هرچند سفر وزیر امور خارجه آمریکا به چین، (اگر انجام می‌شد) نمی‌توانست به حل‌وفصل همه مسائل باقی‌مانده منجر شود، چنین سفری می‌توانست به کاهش تنش میان دو کشور که از زمان سفر نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا، به تایوان شدت گرفت، کمک کند.

سفری که قرار بود بلینکن انجام دهد، می‌توانست پیشرفت‌ها و معاملات دوستانه‌ای را در زمینه‌هایی همچون تغییرات اقلیمی و محیط‌ زیست، تنظیم مبادلات تجاری و تقویت روابطی که همکاری در آن‌ها متحمل است، به همراه داشته باشد؛ به ویژه اینکه در گذشته دیپلماسی «پینگ‌پنگ» منجر به بهبود روابط بین پکن و واشنگتن،و سپس به دیدار تاریخی نیکسون از چین منجر شد و هنری کیسنجر، وزیر امورخارجه وقت آمریکا، به چنان شهرت بی‌سابقه‌ای در عرصه دیپلماتیک دست یافت که تاکنون به آن می‌بالد.

از آنجا که ماهیت «بشقاب‌پرنده‌ها» همچنان در ابهام باقی ماند، به نظر می‌رسد که این ترفند نیز نوع دیگری از جاسوسی بوده باشد. در هر حال، نکته مسلم این است که «بشقاب‌پرنده‌ها و بالن‌ها» کبوتر صلح را پیش از رسیدن به مقصد، ساقط کردند.